Indien je niet aan de lijn kunt blijven na het draaien van het nummer 100 (bijvoorbeeld indien je huis afbrandt), hang de telefoon dan niet op; de hulpdienst zal je oproep binnen een paar seconden traceren en ambulance en politie naar de plaats sturen. Je kan ook naar het 101 bellen, het nationale politienummer. Een van deze nummers bellen volstaat als je in nood bent. Een ambulance zal je naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis met een beschikbare noodhulpdienst brengen. In de regio Brussel kun je 105 bellen voor een Rode Kruis ambulance die je naar het ziekenhuis van jou keuze zult brengen. In ieder geval zul je voor de reis met de ambulance moeten betalen. Deze kosten worden niet door het nationale gezondheidssysteem vergoed, maar je kunt onder een privé verzekeringsplan vergoeding aanvragen, indien je deze hebt.
Je kan ook het noodnummer 112 bellen. Dit is het unieke noodnummer dat in alle landen van de Europese Unie actief is.
Indien je een arts nodig hebt buiten kantooruren, dien je eerst contact op te nemen met je reguliere arts, ofwel thuis of via zijn antwoordapparaat. (Houd het nummer dichtbij je telefoon). Het is verstandig je arts te vragen hoe te handelen bij noodsituaties ( cas d’urgence/spoedgeval), omdat sommige medische systemen en verzekeraars in alle behalve levensbedreigende situaties aandringen op autorisatie van een arts voor hulpdiensten zoals ambulances en ziekenhuisopnamen. Niet alle ziekenhuizen hebben noodsituatiefaciliteiten en zelfs diegene die dat wel hebben kunnen misschien niet altijd geopend zijn. Het is verstandig deze faciliteiten te controleren voordat je er gebruik van moet maken.
Het meeste personeel voor noodsituaties spreekt Engels, alhoewel misschien niet helemaal vloeiend. In geval van nood, doet het er niet toe welke taal je gebruikt, maar probeer te onthouden om langzaam en duidelijk te spreken om het personeel de benodigde informatie te geven, zoals je exacte locatie en welke hulp nodig is. Het is verstandig om te oefenen met het uitspreken van je naam, telefoonnummer en adres en kritische speldetails (zoals je straatnaam) in de lokale taal om verwarring te vermijden – vooral over de telefoon.
Indien je een conditie hebt waar misschien noodbehandeling voor vereist is, dien je een geschreven beschrijving van je conditie op zak te hebben, evenals voor de medicijnen die je gebruikt, inclusief de dosis en eventuele andere relevante details. Dit kan ofwel in Engels of in de lokale taal vermeld zijn en zal je aanzienlijke tijd (en waarschijnlijk je leven) besparen indien een noodsituatie toeslaat en je niet in staat bent voor jezelf te spreken.