Szwajcaria jest małym krajem, który choć geograficznie jest w środku Unii Europejskiej, to do niej nie należy. Cechuje go smaczny ser, świetna czekolada i zegarki, punktualne pociągi i banki pełne pieniędzy.
Niewielu odwiedzających nie zaskakuje czystość i dobra organizacja Szwajcarii. Niemal wszyscy przybyli są zaskoczeni miejscowymi ludźmi z ich dziwnymi zwyczajami i schroniskami nuklearnymi (wymóg prawny, ale większość z nich jest używanych jako piwnice).
Kraj znany z neutralności i niezależności oparł się postępowi idei europejskiej, gdyż Szwajcarzy głosowali przeciwko przystąpieniu do Unii. Jednakże, Szwajcarzy wpłacają pieniądze do UE, mają wspólny rynek i są wysoce zintegrowani z sąsiedzkimi gospodarkami. Nie mają wpływu na decyzje wspólnoty, ale za to zachowują swoją niezależność. Większość mieszkańców jest bardzo zadowolonych z tej sytuacji. Wielu eurosceptyków używa Szwajcarii jako przykładu, że nie potrzeba 50 000 biurokratów kursujących pomiędzy Brukselą a Strasburgiem, aby żyć długo i szczęśliwie.
Kwestia języków w Szwajcarii jest nieco skomplikowana. Językami urzędowymi (w kolejności liczby użytkowników) są szwajcarskie wersje: niemieckiego, francuskiego, włoskiego i retoromańskiego (językowa osobliwość wywodząca się z łaciny i uwięziona w alpejskiej kapsule czasu). Jeśli znasz niemiecki, francuski lub włoski prawdopodobnie będziesz w stanie zrozumieć szwajcarskie wersje tych języków, choć istnieją różnice w akcentach i słownictwie, które mogą spowodować kilka problemów. Szwajcarzy są poliglotami, łatwo znaleźć tu osoby biegle posługujące się trzema lub czterema językami, a w większości przypadków bez trudów poradzisz sobie komunikując się w języku angielskim.
Geografia kraju, w połączeniu z jego dziwną historią polityczną, jest odpowiedzialna po części za jego różnorodność. Otoczona przez gigantów, Szwajcaria uzyskała niepodległość w 1291 roku jako konfederacja, a później stała się federacją w 1848 roku. Bezpośrednie zaangażowanie w politykę jest obowiązkowa dla każdego obywatela szwajcarskiego, w połowie z 26 kantonów szwajcarskich są oni prawnie zobowiązani do głosowania. Referenda na wiele różnych tematów odbywają się regularnie i Szwajcarów cechuje bardzo silne pragnienie, aby być zaangażowanym społecznie i politycznie w swoich społecznościach.
Jeśli spytasz Szwajcara z niemieckiej części o opinię na temat Szwajcarii, otrzymasz krótką, zwięzłą i uporządkowaną odpowiedź na Twoje pytanie. Zadanie tego samego pytania do ,,francuskiego" Szwajcara może być trochę czasochłonne, usłyszysz wiele ,,ehm", ,,bon bien", wypijecie kilka kieliszków białego wina, zanim dyskusja przebrnie przez skomplikowane wady i zalety kraju. ,,Włoski" Szwajcar prawdopodobnie wyszydzi Twoje nie-modne stroje, ograniczone umiejętności konwersacji i nie udzieli Ci żadnej odpowiedzi.
W kwestii humoru, zachowaj ostrożność. Dobrzy, prości ludzie z Zurychu nie słyną z radosnego usposobienia, więc kiedy opowiadasz im dowcipy, możesz czekać bardzo, bardzo długi czas na uśmiech. Poznawanie nowych ludzi to sprawa niemal formalna, a ,,niemieccy" Szwajcarzy potrzebują czasu, aby się zrelaksować. Ludzie z francuskiej części mają wiele wspólnego z ich językowymi sąsiadami. którzy w większości są nieprzewidywalni, więc postępuj z nimi ostrożnie. Włoskojęzyczni Szwajcarzy wydają się być rozmowni, głośni i bardziej otwarci.
Niezależnie jednak od kantonu, z którego pochodzą, Wszyscy Szwajcarzy są przede wszystkim Szwajcarami. Mogą być zbyt konformistyczni, rozpatrywać problemy powoli, i jeszcze wolniej podejmować decyzję. Mają za to jeden z najczystszych i najbogatszych, najbezpieczniejszych, przyjemnych i dobrze zarządzanych krajów na świecie. Najgorsze, co można im zarzucić (pomijając worki pieniędzy pochodzących z wątpliwych źródeł) jest to, że stworzyli państwo tak doskonałe, że brakuje mu odrobiny różnorodności i chaosu!