De kwaliteit van staatsscholen, het personeel en de verschaffing van onderwijs varieert aanzienlijk van regio tot regio, LEA tot LEA, en van school tot school.
Het kan moeilijk zijn om uw kinderen in de beste middelbare scholen te krijgen. Toelating hangt af van verzorgingsgebieden en het komt voor dat families hierdoor verhuizen en ouders op zoek moeten naar een andere baan.
u hebt het recht om een voorkeur te hebben voor een specifieke staatsschool en u hoeft geen school kiezen binnen je lokale LEA. Men geeft de prioriteit echter aan kinderen die een familielid hebben op dezelfde school, kinderen met speciale familiale of medische omstandigheden en kinderen die wonen binnen de school omgeving.
Onderzoek de beste scholen in een gegeven gebied en zorg ervoor dat uw kind wordt geaccepteerd bij de school naar keuze, voor u een huis koopt of huurt. De inschrijvingskosten bij de staatsscholen worden vooral bepaald volgens het lokale gebied. Als u woont buiten het bepaalde gebied, dan kan het zijn dat uw kind niet wordt toegelaten.
Voor 2012 was er geen bewijs dat de pijzen van huizen hoger waren door goede scholen in de buurt. Onlangs werd dit bewezen. Er zijn gevallen waar prijzen zelfs met 12% stijgen wanneer een van de beste scholen zich in de omgeving bevindt.
Sommige ouders zijn bereid om 50000 pond extra te betalen voor een woning om hun kinderen een goede scholing te bieden. Bepaalde scholen werden gedwongen om hun opvang gebieden te verminderen, exclusief kinderen wiens ouders verhuisd zijn zodat hun kinderen naar een bijzondere school kunnen gaan.
Een LEA is verplicht om transport te verschaffen of de reiskosten te betalen wanneer de dichtste scholen op een afstand van meer dan 3km (2mi) of 5km (3mi) zich bevinden. Je kan eventueel van school veranderen als jij of je kind dit wenst maar denk hier echter wel goed over na.
Vandaag is er heel veel informatie beschikbaar over scholen. Alle basis en middelbare scholen zijn verplicht om folders uit te reiken die informatie verschaffen over het onderwijs en de religie. Men kan een lijst van scholen vinden bij onderwijskantoren in Engeland en Wales (in de gouden gids). Middelbare scholen zijn ook verplicht om informatie te publiceren van hun GCSE en GCE A-level resultaten.
De regering publiceert tabellen over het prestatievermogen van het onderwijs. Er zijn vele boeken die je helpen bij de vergelijking tussen de verschillende scholen, inclusief The Sunday Times State Schools Book (Bloomsbury). Deze geeft de 500 beste staatsscholen doorheen het land weer. The Sunday Times (en andere kranten) publiceert ook onderwijs supplementen om ouders te helpen bij hun keuze naar een staatsschool (of privéschool).
De inschrijvingsaanvraag voor staatsscholen dien je te richten naar de Chief Education Officer van het LEA of contacteer het secretariaat of hoofdkwartier van een bepaalde school. Doe de aanvragen op voorhand voordat u in de nieuwe omgeving gaat wonen.
Alle scholen kiezen erom dat kinderen starten aan het begin van het schooljaar (zie onderaan). Het schooljaar in Engeland en Wales start gewoonlijk in september en eindigt in juni van het daaropvolgende jaar. In Schotland begint het schooljaar midden augustus en eindigt het eind juni en in Ierland van september tot juni. De meeste lokale raadsleden publiceren informatie inzake inschrijvingen en bij het lokale Departement voor Onderwijs kan men ook info vinden.
Het schooljaar is gewoonlijk verdeeld in drie semesters (herfst, lente en zomer) en zijn gescheiden door 14 vakantiedagen. Aan de helft van het semester is er een week vakantie.
De semesters hebben een flexibele duur. De meeste scholen sluiten ook voor opleiding van het personeel op bepaalde dagen. Deze data vindt men terug in de school kalender. Vakantiedagen worden op voorhand te kennen gegeven door de scholen. Zo hebben ouders genoeg tijd om hun vakanties te plannen. Men kan echter geen vakantie nemen gedurende het semester, hoewel vele ouders dit toch doen en het is ook wettelijk toegelaten. Ouders mogen hun kinderen voor twee weken thuishouden zonder dat er daarvoor wettelijke toestemming nodig is.
Het is echter niet aangeraden om dit te doen, vooral wanneer er examens moeten afgelegd worden of er belangrijke taken moeten ingediend worden. De GCSE examens vinden laat mei en juni plaats. Als je kind een examen niet kan meedoen moet je waarschijnlijk een boete betalen (ook wanneer uw kind de examens overnieuw moet maken).
De schooldag duurt gewoonlijk van 9u tot de middag en van 13u tot 15u30 of 16u, van maandag tot vrijdag, Sommige scholen (gewoonlijk middelbare scholen) hebben continentale uren, beginnende van 8u30 tot 2u30 (met een korte lunchpauze). Zaterdag zijn er geen lessen.
De meeste basis en middelbare scholen voorzien maaltijden (cafetaria) voor 2,5 pond per dag en in sommige scholen mogen de ouders hun kinderen vergezellen gedurende de lunchpauze. Leerlingen kunnen hun maaltijden vooraf bestellen voor een hele week.
Het kind kan eventueel naar huis gaan tijdens de lunchpauze, indien het binnen wandelafstand woont van het school. In het noorden van Ierland worden er maaltijden voorzien in basisscholen voor kinderen die dit wensen.
Bij de meeste scholen mogen kinderen een snack eten tijdens de ochtendpauze, bv. een koekje, appel of chips (chips). Melk kan men aankopen bij bepaalde scholen. Er is ook gratis melk en maaltijden voor leerlingen wiens ouders een ondersteunende vergoeding van de staat krijgen. Bovendien kunnen ze vrijgesteld worden van de betaling voor reizen en schooluitstappen. Alle middelbare scholen hebben ook fietsrekken voor leerlingen die met de fiets naar school komen. Kinderen van de basisschool hebben gewoonlijk de volgende zaken nodig:
Hoewel de meeste staatsscholen een schooluniform hebben, variëren de regels inzake klederdracht sterk. In sommige scholen is het verplicht en in andere niet (de regels zijn minder streng bij lagere scholen). Ouders die het economisch moeilijker hebben, bv. diegene die een staatsinkomen hebben, kunnen een beurs krijgen voor het uniform en sommige lagere scholen verschaffen ook hulp om de uniformen te bekostigen.
De laatste jaren hebben vele staatsscholen de uniformen opnieuw geïntroduceerd om de discipline, trots en het imago van het school te bevorderen. De voorstanders van het uniformen beweren dat het uniform het imago van het school verrijkt en bovendien vallen de kinderen van armere ouders niet op aangezien iedereen dezelfde klederdracht hanteert.
De Education Reform Act van 1988 heeft het nationale leerplan in basis en middelbare scholen geïntroduceerd voor de jaren van verplicht onderwijs voor leerlingen van vijf tot zestien jaar. Dit betekent dat kinderen in alle delen van Engeland en Wales nu hetzelfde basisonderwijs zullen krijgen. Dit maakt de vergelijking gemakkelijker tussen hoe kinderen presteren aan de verschillende systemen en de verplaatsingen tussen scholen. Voor het nationale leerplan waren hoofd leraars in Engeland en Wales verantwoordelijk voor het opstellen van het leerplan in hun scholen in samenspraak met LEAs en de schooldirecteurs.
Het nationale leerplan bestaat uit elf vakken dat ieder kind moet volgen: Engels, wiskunde, wetenschappen, geschiedenis, aardrijkskunde, informatie en communicatie technologie (ICT), muziek, kunst en ontwerp, lichamelijke opvoeding (LO), ontwerp en technologie (D&T) en een moderne vreemde taal (in middelbare scholen van 11 jaar). Engels en wiskunde zijn verplichte hoofdvakken omdat ze de leerling helpen bij het studeren van andere vakken.
Andere vakken noemt men 'foundation' vakken. De belangrijkste vakken en technologie en moderne taal zijn gekend als 'extended core'. In Wales wordt er Wels aangeleerd als belangrijkste vak en sommige scholen in Wales geven Wales als basisvak (hoewel dit al onenigheid heeft veroorzaakt onder de Engelstalige ouders, waarbij leerlingen verplicht worden om Wels te leren tegen de zin van hun ouders). Godsdienst maakt ook deel uit van het leerplan. De ouders kunnen vrij kiezen of hun kinderen hieraan meedoen.
Het onderwijs wordt verdeeld in vier belangrijke stadia. Hierdoor zijn ouders beter op de hoogte van wat hun kinderen leren op verschillende leeftijden. De ouders ontvangen een rapport met de resultaten van de Standard Assessment Tests (SATs) aan het einde van elk stadium (op de leeftijd 7,11,14 en 16). Deze zijn gebaseerd op de nationale bereikdoelstellingen.
In stadium één en twee worden de volgende vakken gegeven: Engels, wiskunde, wetenschappen, informatie en communicatietechnologie (ICT), geschiedenis, aardrijkskunde, kunst en ontwerp, muziek, ontwerp en technologie (D&T) en PE. In stadium drie wordt er een vreemde taal en het vak staatsburgerschap aangeleerd. Leerlingen moeten ook het vak godsdienst volgen bij elk stadium, hoewel ouders het recht hebben om dit te weigeren. In stadium drie hebben kinderen van 11 tot 14 jaar 20% van hun rooster ter beschikking voor optionele vakken en dit percentage bedraagt 40% in stadium vier.
De individuele scholen beslissen over bijkomende en religieuze vakken. Ook dienen ze jaarlijks informatie te publiceren over het leerplan. Kinderen met speciale behoeften moeten ook het nationale leerplan volgen, indien mogelijk.
In Schotland is er geen nationaal leerplan en de onderwijsautoriteiten en individuele hoofdonderwijzers beslissen hierover. Er zijn nationale richtlijnen die de volgende vakken voorstellen voor leerlingen van 5 tot 14 jaar: Engels, wiskunde, natuurwetenschappen (inclusief wetenschappen, sociale vakken, technologie en gezondheid), expressieve kunst (inclusief kunst, muziek, drama en lichamelijke opvoeding), en religieuze en morele vakken.
Deze vormen de belangrijkste vakken en vergezellen de andere activiteiten. Er wordt ook bepaald om de Keltische taal te geven in de Keltische gebieden. Standaard testen worden afgenomen voor Engels en wiskunde voor kinderen van 9 en 12 jaar.
In het Noorden van Ierland is er een gelijkaardig leerplan voor alle scholen met verschillende studiegebieden, inclusief; Engels, wiskunde en technologie, geschiedenis en aardrijkskunde, creatieve en expressieve vakken (kunst en ontwerp, muziek en lichamelijke opvoeding), religie, en 4 optionele vakken (gemeenschappelijk begrip, cultureel erfgoed, gezondheid en welzijn, en informatie technologie). Deze laatste zijn aparte vakken en worden samen met de andere vakken onderwezen.
Alle leerlingen van het middelbaar onderwijs leren een Europese taal aan. Het Iers wordt enkel in Ierse scholen aangeleerd. Middelbare scholen zijn gekend als Post-primary schools in het nooden van Ierland. Er zijn ook grammaticale scholen en de inschrijving hierbij hangt af van de resultaten van 2 examens die de kennis van Engels, wiskunde, wetenschappen en technologie testen.
Voor meer informatie, ga naar de officiële pagina voor onderwijs of bel 0370 0000 2288.
Voor de introductie van de scholengemeenschap werden de 11-plus examens afgelegd door alle leerlingen van Engeland en Wales op 11-jarige leeftijd. Dit is het grootste keerpunt in de opleiding van een leerling. Critici beweren dat deze examens de onderwijstoekomst van het kind op een te jonge leeftijd bepalen (enkele leerlingen die faalden voor het 11-plus examen hebben hoger onderwijs gevolgd).
In Engeland, Wales en Noord-Ierland is het belangrijkste examen op 16-jarige leeftijd het General Certificate of Secondary Education (GCSE). Het General Certificate of Education Advanced op het niveau A kan afgenomen worden na twee jaar studeren. Het belangrijkste examen in Schotland is het Scottish Certificate of Education (SCE). De SCE standaard (ordinaire) graad wordt na vier jaar middelbaar onderwijs gedaan en de SCE hogere graad na zes jaar.
Als men voor deze examens slaagt kan men verder studeren. De resultaten worden namelijk erkend door alle Britse en Europese universiteiten en de meeste Amerikaanse hogescholen. De laatste jaren was er een debat over de daling van de A-niveau standaarden, hoewel ze bij de beste behoren. Hieronder volgt een beschrijving van de examens in Engeland, Wales en Noord-Ierland.
In 1988 verving het GCSE examen het Algemeen Certificaat van Onderwijs (GCE) en het Certificaat van Secundair Onderwijs (CSE) examens. De GCSE verschilt van deze voorgangers. De syllabi was gebaseerd op nationale criteria die de cursus doelstellingen dekt; inhoud en evaluatiemethodes; gedifferentieerde evaluatie (verschillende vragen voor de verscheidene vaardigheden) en graad-gerelateerde criteria (cijfers die worden toegekend op eerder absolute dan relatieve prestaties).
De cursussen maken deel uit van de GCSE resultaten, afhankelijk van het onderwerp en de examencommissie, en variëren van 30% tot 70%. Vanaf 2015 wordt het examen moeilijker gemaakt, wegens klachten dat het te makkelijk zou zijn. Wanneer leerlingen het einde van het derde jaar van het middelbaar onderwijs bereiken, kiezen ze GCSE onderwerpen met de hulp van leerkrachten en ouders (er is geen beperking inzake de deelname aan elk examen).
Leerlingen doen hun GCSEs op 16-jarige leeftijd of vroeger – bv. als ze uitzonderlijk hoogbegaafd zijn. Leerlingen die het niveau A willen bereiken of verder willen studeren moeten vijf of zes GCSE afleggen voor graad A tot C.
De GCE (A-level) examens moeten gewoonlijk twee jaar na de GCSE afgelegd worden (op de leeftijd van 17 of 18 jaar) door diegene die verder willen studeren. In 2002 werden de A-niveaus aangepast als antwoord op de kritieken dat standaarden gedaald waren (een aantal jaren geleden was er een sterke stijging in het aantal A-level passes, vooral in de topgraden A en B en vele opvoeders denken dat examens en de evaluatie opzettelijk verminderd werden om de slaagkansen te doen toenemen). Ook wordt de flexibiliteit in vakken sterk aangemoedigd.
Studenten in hun eerste jaar van het niveau A kunnen beslissen hoeveel A niveaus ze wensen te studeren. Ieder A niveau heeft zes eenheden die men kan afleggen na twee jaar (modules) of aan het eind van de twee jaar (lineair). De cursussen maken deel uit van de eenheden van niveau A en er is een maximum van 30% bij de meeste vakken. Het eerste jaar is gekend als 'AS' (zie onderaan) en het tweede als 'A2'.
De Advanced Supplementary level (AS-level) examens kan men afnemen gedurende het eerste en tweede jaar en bestaan uit drie niveaus. Een AS-level wordt gegradeerd als de helft van niveau-A en daarom worden twee AS-level certificaten aanvaard als gelijkwaardig aan één A-level certificaat. AS-level cursussen vormen een supplement op de A-level studies en de examens krijgen een cijfer van A tot E (netzoals A-level grades).
Advanced Education Awards (AEAs) werden door de regering geïntroduceerd in 2002 om de oude Scholarship levels (S-levels) te vervangen. Er wordt echter wel verwacht dat AEAs door meer studenten worden afgenomen dan de S-levels. EAEs vormen een uitbreiding voor A-level studenten en zorgen voor differentiatie, vooral voor vakken waar er een hoge proportie is van 'A' grades op A-niveau. Tot op heden zijn AEAs beschikbaar in 16 A-level vakken (biologie, chemie, economie, Engels, Frans, aardrijkskunde, Duits, geschiedenis, Iers, Latijn, wiskunde, fysica, religie, Spaans, Wels en Wels als tweede taal). Dit cijfer zal toenemen tot 20 in 2005 met de introductie van bedrijfsmanagement, informatica, ontwerp en technologie en psychologie.
Schotland heeft zijn eigen examen systeem, het Scottish Certificate of Education (SCE) standard (ordinair) en hogere examens. De standaard graad (gelijkwaardig aan de GCSE) wordt afgenomen op de leeftijd van 15 en de hogere graad op 17 of 18-jarige leeftijd. Het Scottish Certificate of Sixth Year Studies (SCSYS) is een verdere kwalificatie voor leerlingen die verder studeren na het slagen van de SCE graad. Sommige Schotse privé scholen hebben GCE A-levels en SCE hogere graden.
Het Certificate of Pre-vocational Education (CPVE) is een nationaal erkende onderscheiding voor jongeren van 17 jaar die een extra jaar volgen aan een school of instituut.
Om te mogen studeren aan een Britse universiteit moet de student het niveau A halen (graden A tot E). Dit is het minimum; bij bepaalde cursussen heb je nog meer cijfers nodig, bv. bij het studeren van rechten en geneeskunde heb je 3 certificaten van het niveau A nodig. Bij andere cursussen heb je twee certificaten voor graad B en één voor graad C nodig. Als je onverwachts een laag cijfer behaalt op een examen kan je in beroep gaan. Hiervoor moet je betalen maar je krijgt het bedrag terug als je echter geen succes hebt. Indien je in beroep gaat doe dit zo snel mogelijk.
Voor dyslectische kinderen zijn er speciale toegevingen inzake GCSE en examens op niveau A. Zij mogen gebruik maken van een tekstverwerker om de examens te maken.