Een niet-immigrant visum geeft een persoon het recht om tijdelijk naar de VS te gaan, bv. van een paar dagen tot vijf jaar, en in sommige gevallen om te werken, te studeren of om andere activiteiten uit te voeren. Er zijn geen beperkingen bij het aantal verstrekkingen van niet-immigrant visums. Vele niet-immigrant visums gelden voor een vastgestelde periode. Dit gebeurt vaak bij de goedkeuring door de immigratieambtenaar aan de inklaringshaven.
Het is niet altijd nodig om een stempel van een niet-immigrant visum te hebben op je paspoort. Een visum kan verstrekt worden op een apart document en dit kan men dan samen voorleggen met je paspoort wanneer je naar de VS gaat. Dit kan bijvoorbeeld noodzakelijk zijn in gevallen waar de aanwezigheid van een visum op een paspoort problemen zal veroorzaken bij de terugkeer naar huis of het reizen naar andere landen.
Met vele niet-immigrant visums kan je meerdere keren de VS betreden gedurende de geldigheidsduur. De periode van toelating tot de VS kan echter aangetast worden door de geldigheid van je paspoort. Sommige nationaliteiten, die bv. over een niet-immigrant visum beschikken met een geldigheid voor drie jaar en het paspoort met slechts drie maanden geldigheid, mogen maar drie maanden in de VS blijven. Deze periode kan men terugvinden op je Arrival Departure Record (I-94) kaart.
Je kan best je oude paspoort bijhouden en meenemen wanneer je naar de VS gaat als je een geldig niet-immigrant visum hebt en een nieuw paspoort kan bekomen, aangezien het visum blijft gelden. Je mag nooit het visum verwijderen van het oude paspoort want zo is het ongeldig.
Alle aanvragers voor niet-immigrant visums bij de Amerikaanse ambassade (buiten de VS) moeten een Nonimmigrant Visa Application (formulier DS-156) invullen. Dit is een klein formulier. De vragen zijn redelijk onomwonden, hoewel je de vragen eerlijk moet beantwoorden want Amerikaanse ambassades houden precies de gegevens bij en kunnen gemakkelijk nagaan indien er een voorgaande visum werd geweigerd of geannuleerd.
Bijna alle aanvragers zijn verplicht onderworpen aan een interview met de ambassade. Het interview duurt slechts vijf minuten als alles in orde is. Mannen van tussen 16 en 45 jaar, geboren in hoge-risico landen moeten een bijkomende aanvraag doen (formulier DS-157). Ook zijn er extra formulieren voor bepaalde studenten, uitwisseling studenten en mogelijke investeerders.
Zorg voor een duplicaat van de formulieren van je eigen dossier en breng deze mee wanneer je naar de VS gaat als je twijfels hebt over de toelating. Elke visumaanvrager moet een apart formulier invullen, inclusief je echtgenoot/echtgenote en kinderen. De kost voor een niet-immigrant visum wordt betaalt in lokale munteenheid.
Buitenlanders die in de VS aanvraag doen voor een wijziging van de niet-immigrant status moeten een Application to Extend/Change Nonimmigrant Status (formulier I-539) invullen en hun aanvraag online indienen of bij een USCIS dienstencentrum. Om een indiening te doen moet je in aanmerking komen voor de voorwaarden van de niet-immigrant status.
De recente wijzigingen in het beleid hebben het proces aanzienlijk moeilijker gemaakt. In sommige gevallen is het enkel mogelijk (of kan het gemakkelijker zijn) om de aanvraag te doen bij een Amerikaanse ambassade in het buitenland. Een wijziging in de status wordt automatisch geweigerd wanneer je de VS verlaat.
De vereiste documenten voor de aanvraag variëren volgens categorie. Voor bepaalde categorieën, bv. toerist, student en uitwisseling bezoeker, moet je bereid zijn om het bewijs te leveren dat je terugkeert naar je thuisland na afloop van je verblijf.
Bij bepaalde niet-immigrant visums, bv. voor een job, cursus of huwelijk, moet men een document indienen. De aanvrager staat in voor de taken die uitgevoerd moeten worden om toestemming te krijgen, namelijk de persoon, instelling of organisatie die je toegang vereist tot de VS. Men brengt jou op de hoogte welke documenten je nodig hebt en welke formaliteiten er zijn wanneer je de aanvraag doet. Wanneer je echtgenoot/echtgenote en kinderen je vergezellen moet je mogelijk een trouw certificaat en geboorte certificaat per kind voorleggen. Daarnaast heb je pasfoto's van jou, je echtgenoot/echtgenote en elk kind nodig.
De Amerikaanse regels voor pasfoto's verschillen echter van die van andere landen. Pasfoto's die je zelf genomen hebt in een hokje zijn verboden. Je moet deze laten maken door een fotograaf.
De verwerkingstijd voor een niet-immigrant visum varieert aanzienlijk volgens het soort visum. De meeste worden onmiddellijk verschaft door de Amerikaanse ambassades. Sommige visums (bv. werk visums) vereisen een aanvraag, dat moet goedgekeurd worden door de USCIS, voor ze verwerkt kan worden.
Wanneer je aanvraag werd goedgekeurd moet het bewijs ervan getoond worden met het aanvraagformulier en paspoort aan de Amerikaanse ambassade. Bij de aanvraag voor een niet-immigrant visum kan je best een advocaat aanstellen.
Vele niet-immigrant visums kunnen verlengd worden op voorwaarde dat je status ongewijzigd blijft en de toegangsperiode niet vervallen is, zoals aangegeven op het formulier I-94. Aanvragen voor verlengingen moeten gewoonlijk één maand voor de vervaldatum gedaan worden en je moet aantonen dat je dit ter goede trouw hebt gedaan, bv. dat je niet langer wenst te blijven dan oorspronkelijk toegelaten.
Aan verlengingsaanvraag voor de niet-werkende wordt gedaan met een Application to Extend/Change Nonimmigrant Status (formulier I-639). Deze moet vergezeld zijn van een duplicaat van je I-94 kaart en ondersteunend bewijs, indien van toepassing, bv. formulier I-129 voor werkende. Als je op tijd je aanvraag doet mag je in de VS blijven totdat er beslist wordt, zelfs als de periode vervallen is. Als je aanvraag geweigerd wordt kan je niet verder in beroep gaan en moet je het land verlaten.
Het is ook mogelijk om te veranderen van de ene niet-immigrant visum naar de andere na aankomst in de VS. Bovendien kan je je status aanpassen en een groene kaart bekomen. Doe geen aanvraag voor wijziging van visum als je van plan bent om dit te doen, aangezien de regering je aanvraag kan weigeren.
Een aantal jaar geleden kon de Amerikaanse ambassade mensen oproepen om een interview uit te voeren. Men ging er toen van uit dat er iets niet juist was inzake je aanvraag. Door de toegenomen veiligheid moeten personen nu zelf naar de lokale ambassade gaan vooraleer men de visum krijgt, hoewel dit maar enkele minuten duurt.
Er worden meer interviews afgenomen in landen waar er veel fraude is of waar regeringen bekend staan om het ondersteunen van terroristische groepen, bv. in een West-Europees land.
De interviewers zijn er zich van bewust dat mensen naar de VS gaan met een studentenvisum terwijl ze er illegaal werken of langer verblijven dan dat wettelijk is toegelaten. Men stelt jou vragen naargelang de soort visum je hebt aangevraagd. Zo stelt men bv. vragen over je tewerkstelling of bezetting, onderwijs en kwalificaties, geldmiddelen, leefomstandigheden en persoonlijke achtergrond.
Als je niet de wettelijke toestemming hebt om te werken in de VS en je impliceert dat je achter werk zoekt, kan je visumaanvraag geweigerd worden. De aanvraag zal onderzocht worden als je geen werk hebt of je bent schoolverlater, aangezien de ambtenaar kan vermoeden dat je op zoek bent naar werk (tenzij je een specifieke reden hebt en deze kan bewijzen). Als je een bezoeker bent met goede bedoelingen zou je een retourbiljet moeten hebben en concrete plannen inzake je reizen en wat je zal doen na je verblijf. Ook dien je over genoeg geldmiddelen te beschikken om de uitgaven te dekken voor de periode dat je er wenst te verblijven.
Contacteer de ambassade of het consulaat om een afspraak voor een interview te maken of telefoneer op voorhand om een andere afspraak te maken indien je niet kan. Men kan in sommige gevallen in beroep gaan wanneer de visum geweigerd werd, hoewel het tijdverspilling kan zijn voor sommige visums, bv. toeristen visums. Gewoonlijk kan je de aanvraag opnieuw doen zoveel als je maar wilt.
Als je fraude pleegt, bv. door het formulier DS-156 oneerlijk in te vullen, door valse info op te geven, of vragen verkeerd te beantwoorden, kan men jou voorgoed verbieden om de VS te betreden.
Burgers van bepaalde landen kunnen de VS bezoeken via het Visa Waiver Program (VWP), inclusief de burgers van Andorra, Australië, België, Brunei, Denemarken, Finland, Frankrijk, Duitsland, IJsland, Ierland, Italië, Japan, Liechtenstein, Luxemburg, Monaco, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Portugal, San Marino, Singapore, Slovenië, Spanje, Zweden, Zwitserland en het VK. Als je burger bent van één van deze landen heb je gewoonlijk geen visum nodig om de VS te bezoeken.
Men dient een Nonimmigrant Visa Waiver Arrival-Departure Record (formulier I-94W) in te vullen. Dit kan men verkrijgen bij de vervoersmaatschappijen (luchtvaartmaatschappijen), reisagenten, kantoren voor toerisme, VS ambassades en consulaten en de inklaringshavens van Canada en Mexico.
Als je over land naar de VS reist vanuit Canada of Mexico moet je ook een kost betalen. Wanneer je de VS binnengaat via het Visa Waiver Program kan je geen verlenging van 90 dagen krijgen. Dankzij de strenge veiligheidsmaatregelen moeten journalisten die naar de VS gaan de juiste visa hebben, zelfs als ze van een Visa Waiver land komen en aan alle vereisten voldoen.
VWP reizigers die naar de VS wensen te gaan met paspoorten die verstrekt werden op of na 26 oktober 2005 moeten een paspoort hebben dat met de machine kunnen gelezen worden en dat biometrische informatie bevat in een chip.
Er zijn 18 categorieën van niet-immigrant visums. Elke categorie wordt aangeduid door een letter, zoals aangegeven in de onderstaande tabel. Voor gepensioneerden is er geen visum categorie (hoewel het mogelijk is dat men er één introduceert in de toekomst).
Zo kan je zelf kijken welke visum je nodig hebt. Gepensioneerden mogen in de VS blijven tot zes maanden per jaar met een B-2 visum, of langer met een groene kaart. Men kan onmogelijk in aanmerking komen voor immigratie op basis van pensionering.