De VS heeft het meest gediversifieerde onderwijssysteem ter wereld. Er zijn openbare en private scholen ('school' verwijst hier naar alles gaande van kleuteronderwijs tot universiteit) op alle niveaus.
Amerikanen van alle leeftijden gaan graag naar school. Bovendien is er geen enkele maatschappij in het verleden die jongeren non stop opgeleid heeft. Ongeveer 85% van de studenten vervolledigen hun middelbare studies en in de VS zijn er ook meer graduaten (ongeveer 55%) dan in andere landen. Vele Amerikaanse universiteiten en andere instellingen van hoger onderwijs zijn internationaal bekend (de VS heeft het beste onderwijssysteem ter wereld) en hun instellingen hebben duizenden buitenlandse studenten van alle hoeken van de wereld.
Er is een verplichting van het voltijdse onderwijs in alle staten en ook de kinderen van buitenlanders, die permanent of tijdelijk in de VS wonen voor minimum één jaar, moeten naar het school. De inschrijving voor een openbare school voor buitenlandse kinderen is echter afhankelijk van het soort en de duur van het visum. Deze kinderen kunnen geweigerd worden. Onderwijs is verplicht voor kinderen van 8 tot 13 jaar (afhankelijk van de staat). Kinderen kunnen vanaf 6 of 7 jaar naar het school gaan tot hun 16 of 18 jaar. Een typische Amerikaan krijgt 12 jaar les, hoewel het gemiddelde lager is op het platteland en in kleine dorpjes (uitgezonderd universiteitssteden), en hoger in metropolitaanse gebieden.
Er is geen federaal onderwijssysteem in de VS, waarbij de verantwoordelijkheid ligt bij individuele staten en streken. Bijgevolg variëren de standaarden en vereisten aanzienlijk van staat tot staat en streek tot streek. Voor onderwijs in basis en middelbare scholen moet men niet betalen. Ongeveer 90% van de kinderen gaan naar deze staatsscholen (men noemt schoolkinderen van alle leeftijden studenten). De overige 10% gaat naar privé-scholen waarvan de meeste gesponsord worden door de kerk (vaak Rooms-Katholiek). De meeste openbare scholen (kleuteronderwijs, basisschool en hogeschool) zijn gemeenschappelijk (meisjes en jongens gemixt).
Privé-scholen omvatten dagscholen en internaten. De meeste zijn gemeenschappelijk (vaak afgekort als 'coed', wat ook verwijst naar vrouwelijke studenten), hoewel er sommige uniseks zijn. Ook worden er steeds meer kinderen thuis opgeleid (een stijging van 15% per jaar). Ongeveer 2 tot 3 miljoen Amerikanen (3% van de schoolse bevolking) worden opgevoed door ouders of in gemeenschappelijke klassen:
Het formeel onderwijs bestaat uit drie niveaus: basis, middelbaar en hoger. Beroepstraining, onderwijs voor volwassenen, en speciale scholen of klassen maken deel uit van het onderwijsprogramma van de meeste staten. Vele staten en gemeentes voorzien scholen of speciale klassen voor kinderen met speciale behoeften, inclusief diegene met emotionele en gedragsstoornissen, leerstoornissen, communicatieproblemen, slecht gehoor of fysische handicap. Er zijn ook privé-scholen voor hoog getalenteerde kinderen en de meeste openbare scholen hebben hiervoor een programma.
De Amerikaanse grondwet verplicht een scheiding van staat en religie en verbiedt de religieuze observatie in openbare scholen (hoewel er plannen zijn om de school gebeden weer opgang te brengen in bepaalde gebieden). Er wordt verwacht van kinderen dat ze steeds deelnemen aan de ochtend rituelen ter ere van de Amerikaanse vlag in vele scholen (hoewel de woorden 'onder God' optioneel zijn!). Met de uitzondering van een paar private en parochiale scholen, zijn school uniformen zeldzaam. Niettemin worden deze populairder in openbare scholen, vooral in grote steden.
Een uniek aspect van het Amerikaanse onderwijssysteem is dat de ouders sterk betrokken zijn. De kracht van de ouders wordt niet alleen aanvaard, maar wordt verwelkomd en aangemoedigd via lokale Parent Teacher Associations (PTAs) en Home en School Associations (HSAs). PTAs en HSAs houden regelmatig vergaderingen en houden zich bezig met vele aspecten van het school zoals; het leerplan, de faciliteiten, de schooluren en naschoolse activiteiten en programma's. Ouders worden aangemoedigd om vergaderingen bij te wonen en interesse te tonen in de school en de opleiding van hun kinderen (ook is het goed voor nieuwkomers om nieuwe vrienden te ontmoeten). De scholen organiseren dagen voor ouders, 'terug naar school' avonden en vergaderingen voor ouders en leerkrachten. Bij dit laatste komen ouders en leerkrachten samen om te praten over het uurrooster van het kind.
Het laatste decennium was er een uitgebreid debat over de afnemende normen en lage prestaties van Amerikaanse studenten, vooral in vergelijking met studenten in andere geïndustrialiseerde landen zoals Duitsland en Japan (en zelfs landen zoals Korea en Taiwan). De testen van Amerikaanse en buitenlandse studenten tonen aan dat de VS hierop laag scoort. Amerikaanse studenten aan de hogeschool en graduaten (van openbare en private scholen) scoren voornamelijk laag in wiskunde (math) en wetenschappen. Velen kunnen nauwelijks lezen of schrijven en de meesten weten niks over de buitenwereld of over hun eigen geschiedenis. Hogescholen en universiteiten zijn zelfs niet ontsnapt aan berispingen en werden bekritiseerd omdat ze te duur en extravagant zijn. Verder hebben zij geen goede normen en een slecht leerplan.
De laatste jaren waren vele ouders bezorgd om de daling in het openbaar onderwijs. Hoewel privé-onderwijs duur is, beschouwen vele Amerikanen het als betaalbaar. Ouders willen vooral investeren in de hogeschool of universiteit zodat hun kinderen later een waardige job hebben. Studenten gaan niet vaak naar school omdat ze graag leren maar omdat ze een bachelor diploma willen behalen. Buitenlanders die voor een korte tijd in de VS zijn kunnen hun kinderen naar een private internationale school sturen. De organisatie en het leerplan van de meeste privé-scholen en hogescholen zijn gelijk aan die van openbare scholen, hoewel de administratie verschilt.
Ongeveer één kind op 20 dat ingeschreven is in openbare scholen kan amper of geen Engels spreken. Als je kinderen geen vlot Engels spreken kan je beroep doen op Engelse lessen als tweede taal (ESL). In sommige staten krijgen kinderen les in vele vreemde talen. In Californië geven openbare hogescholen gewoonlijk les in het Arabisch, Armeens, Cantonees, Japanees, Koreaans, Russisch, Spaans en Filipijns. In sommige andere staten krijgen studenten in geen enkele vreemde taal. De meeste publieke scholen bieden geen ESL cursussen, tenzij ze zijn gevestigd in gebieden waar vele immigranten zich bevinden. Private scholen mogen geen les geven aan studenten die niet vlot Engels kunnen.